Zapisek 85.

czas zarazy – dzień 16

Kiedy życie staje się poezją... ;)

 trzeba chodzić w masce

poszłam w masce zwinięta w pelerynę ciemną
z oczami zwężonymi
w migocące sierpy
szczęście mnie nie poznało
i tańczyło ze mną
nie wiedząc że to jestem
ja której nie cierpi
i los też mnie nie poznał
i pomyślał sobie
czemuż nie mam dogodzić
tej obcej osobie

(Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, 1927r.)

*To mój post z facebooka, ale że nie wszyscy tam zaglądają, to wrzucam i tutaj. Tym bardziej, że to był zawsze mój ulubiony wiersz.