zapiski zagrzebane

Zapisek 27.

Podczas gdy rodzina ruszyła na kolejną wycieczkę (tym razem do Piranu w Słowenii), ja się odłączyłam i na cały weekend poleciałam do Warszawy. Okazja była szczególna – okrągłe urodziny mojej Mamy. Przyleciał też mój brat, ale co najważniejsze – wszystko było zorganizowane w tajemnicy przed Jubilatką i zaplanowane jako urodzinowa niespodzianka. Wtajemniczony był Tata, bo musieliśmy mieć pewność, że rodzice nigdzie sobie akurat w tym czasie nie wyjadą.

Uff, wszystko się udało wyśmienicie, ale powiem Wam – nigdy więcej niespodzianek dla mojej Mamy! Namęczyliśmy się wszyscy okropnie budując jakieś piętrowe kłamstwa, ściemy i wykręty. Współczuję wszystkim, żyjącym w nieszczerości. Nas jeden sekretny tydzień prawie wykończył. Z Mamą nie jest łatwo, o nie! Musi wszystko wiedzieć, szczegółowo dopytać i nie zadowala się zdawkowym mruknięciem. W ostatniej chwili plan prawie się rypnął, gdy ojciec – który wyjechał po mnie i Piotrka na lotnisko – odruchowo chciał zadzwonić do mamuśki, że oba samoloty są opóźnione! Na szczęście w porę się zreflektował i koniec końców pojawiliśmy się w drzwiach na Ursynowie z tortem i kwiatami, ku totalnemu osłupieniu naszej rodzicielki. Ale też wzbudzając oczywiście wielką radość. Wbrew naszym obawom absolutnie niczego się nie domyślała i choć lekki niepokój wzbudził w niej Tata, który dzień wcześniej starannie odkurzył mieszkanie, a rano jeszcze wyszorował łazienkę, to jednak w żaden sposób nie powiązała tego z naszym ewentualnym objawieniem się na jej urodzinach. Był szok!

Spędziliśmy razem prawie dwa pełne dni i było FANTASTYCZNIE! Dawno się tak wszyscy nie spłakaliśmy – ale bynajmniej nie ze wzruszenia czy coś – ze śmiechu 😊 O rany, w życiu bym nie pomyślała, że można się tak ubawić wyłącznie z rodzicami i bratem, w dodatku na tak statecznych urodzinach. Ale można, wierzcie mi. Odjechaną mam rodzinkę, ale najwspanialszą na świecie! 100 lat!!!